Rozdział 15. No cóż…

Nadszedł dzień próby generalnej, ostatniej przed Dniem Zagłady, jak w myślach nazywał to Jace. Jeśli nie chciał mieć nagany w aktach, musiał wbić się w togę i paradować po scenie, wygłaszając jakieś górnolotne frazesy.
W garderobie założył togę i próbował ją zawiązać na ramieniu.
-Daj ,ci zrobię - powiedziała Ayu, reżyserka przedstawienia (wraz z Victorią). -No, już. Ładny z ciebie Rzymianin. Prawda, Vicki?

- Nooo - Victoria tymczasem patrzyła na Mathiasa. Bożesz, nawet w todze wyglądał przecudownie.

No cóż. Niczym Juliusz i Marek, obaj nienawidzili się w dalszym ciągu.
-Widział ktoś Kleopatrę?
-Nie wiem - powiedział James, podciągając swoją togę. -Jace, czy twoim zdaniem moje nogi są seksowne? - zapytał szeptem. Jace zarumienił się głęboko.

- Co? - Sky wybuchł śmiechem. - O mój panie!

Kleopatra tymczasem siedziała na ławce i poprawiała swoje czarne włosy. No, przynajmniej peruki nie musiała zakładać, co nie? No.
- Gotowa?
- Jak indyk na święto dziękczynienia - mruknęła i spojrzała na brata, który idealnie prezentował się jako Oktawiusz.
- Pamiętaj, to dopiero jutro - puścił jej oczko.

-Są.. ee.. niczego sobie - bąknął Jace. Nawet uszy miał czerwone.
-James, opuść togę. Masz wyglądać dostojnie! - zganiła go Ayu i westchnęła cicho, widząc, jak jej siostra ślicznie wygląda w todze.

Silver weszła na scenę w tych swoich egipskich ciuszkach. No. Padnij twarzą na glebę, plebsie. Szlachta przybyła.

-Okej, scena pierwsza! - zawołała Ayu. -Dajecie.

Bla bla bla, "aktorzy" wzięli się do roboty, podczas kiedy Joseph Redbird, który wszystkich w to wplątał, nalał sobie herbatki do kubka. Z wielkim spokojem i powagą, jak zawsze.
- Nawet nie próbuj, de Varden - odezwał się, a David westchnął zrezygnowany. No taak, chciał wystraszyć profesora.
- Ale ja się nudzę.
- Idź pobiegać dookoła szkoły.

Jace nagle stanął pośrodku sceny i zamarł.
-Przybyłem.. yy... przybyłem..
-Spotkać się z tobą - podszepnęła mu Yumi.
-Przybyłem z tobą..

- To będzie katastrofa - szepnęła Victoria do Yumi.

-Czy jest jeszcze szansa, żebym zagrał drzewo? - burknął Jace. W tym samym momencie zjechała mu toga. -Nie, nie, nie. Nie chcę!
-Pf - Mathias, w swojej lśniącej folii ze sreberka po czekoladach prychnął z rozbawieniem.

- O mój panie - westchnęła Silver, ukrywając twarz w dłoniach.

-Okej. Spokojnie, Jace. Zaraz ci to złapiemy agrafką, wtedy się nie rozwali. Będzie ok. Zobacz, nawet Navi daje radę.
-Mów za siebie - burknął rudzielec.
-Usiądź na leżance obok Silver, możesz mówić siedząc. Poczujesz się lepiej.

Silver popatrzyła na niech. Z jakiej parafii tu była? A tak.
Bo była przedmiotem bójki.
Jace i Mathias - bo się bili.
Cała reszta? Bo tak chciał profesor Redbird. No. Tyle w temacie. Męczmy się.

-Dźgnij mnie tym twoim sztyletem - poprosił Jace, sadowiąc się obok niej. Podtrzymywał ręką togę na swoim ciele.

Dźgnęła go tym sztyletem, który wygiął się.

-Jestem skończony - jęknął.
-Vicki, przejmij ich na chwilę, idę sobie strzelić w łeb.

- Jestem tańczącym łabędziem - poinformował wszystkich David, który w swojej todze zaczął tańczyć balet.

-Chodź, strzelimy sobie nawzajem - jęknęła Ayu.
-Jedyna scena, która mi się podoba, to ta, w której cię całuję - uśmiechnął się do Silver Jace. -Pięknie wyglądasz.

- Dziękuję - pocałowała go, chociaż nawet nie myślała o tym, że jest tutaj Mathias. Dziwne.

Odwzajemnił pocałunek.
-Trzymajcie się scenariusza - westchnął Navi.
-Daj im spokój - powiedział James. -David, Broadway czeka!

- Wiem. Kupili dla mnie bardzo czerwony dywan. Ludzie, Oktawian nadchodzi. Brutusie, gdzie są moje...
- Zamknij się - westchnął Sky. - Gdzie jest sztylet, którym zabijam Mathiasa? To bardzo ważna scena!

-Masz ten - Jace podał mu swój. -Szkoda, że to atrapa.

- Przeżyjesz to.
Joseph tymczasem usiadł sobie na widowni z herbatką i oglądał tę wielką katastrofę.
- Wiecie, że jutro zrobicie z siebie debili?

-Panie profesorze, to ich nie mobilizuje - usiadła obok niego jedna z nauczycielek, Cassandra.
- Ale ja ich nie chcę motywować.
David zrezygnowany poszedł za kulisy cierpieć w samotności.

James poszedł za nim. Trzeba pocieszyć przyjaciela!
-Źle to panu idzie - pogłaskała go po ramieniu. -Po kolei. Jace, kochanie, wyglądasz ekstra. Laski padną na twój widok.
-Naprawdę pani tak myśli?
-Oczywiście. Zgodzi się pani ze mną, panno de Varden?

- Nikt nie ma padać na jego widok, bo on jest mój. Pani tak na niego lepiej nie patrzy - odpowiedziała Silver. - Co za... flirtuje z tobą - szepnęła do Jace'a.

-Widzisz, Jace?
-Widze..
-Mathias! Ta zbroja podkreśla ci kości policzkowe. No no. Świetnie ci w niej.
-To tylko sreberka..
-Sreberka czy nie, jedna z reżyserek nie odrywa od ciebie wzroku, i nie jest nią twoja siostra - mrugnęła porozumiewawczo, a Mat spojrzał na Victorię i uśmiechnął się.
-Yumi, Emma.. Musicie uwodzić facetów na sali wzrokiem. Dacie radę?

Joseph przewrócił oczami. Pani profesor nie rozumiała przekazania tego przedstawienia czy co?
David łaził w jedną i w drugą, raz po raz wykrzykując coś po hiszpańsku.
Sky natomiast poprawiał włosy, które mu właziły do oczu. A czasem patrzył na tę bandę. On był gotowy dźgać Mathiasa!
- Możemy już zacząć jak ludzie? - zapytał w końcu.

-Okej. Grajcie.

I grali jakoś. W sumie nie szło im najgorzej. Sky się przykładał, bo wiedział, ile to znaczy dla jego przyjaciela, Davida. Silver nie musiała się starać. Kleopatra była wyniosła, tak jak Silver. A ona również robiła to dla brata.

Jace wyobraził sobie, ze jest tu sam z przyjaciółmi i nikt go nie widzi. I też jakoś szło.

Po dwóch godzinach przyszła pora na scenę końcową. Gumowa kobra byłą śmieszna. Nawet bardzo. No ale...
Silver zbliżyła ją do siebie do szyi, a potem włożyła z powrotem do urny. Mówiła coś jeszcze, kładąc się i układając ręce z atrybutami władzy na piersiach.
Po chwili Emma zrobiła to samo.

Yumi poszła w ich ślad, a Jace usunął się w cień.

- Może im pani zaklaskać - powiedział Joseph do Cassie, po czym wstał. - No, może wam się uda jutro. Połamania nóg.
- A spróbuj to któreś jutro skopać, to macie taki potem wpier... skopie wam wszystkim tyłki! - zawarczał David. - Mówię do ciebie, Jace. Nie patrz w tłum i rób, co masz robić. No.

-Staram się - warknął.

- To dobrze. Staraj się tak jutro.
- Vici! - krzyknęła nagle Emma, w ostatniej chwili łapiąc dziewczynę, nim ta upadła na ziemię. Była nieprzytomna.

Mathias natychmiast do niej podbiegł.
-Vicki, hej, hej - uniósł ja bez trudu i skierował sie do leżanki Kleopatry. Położył na niej Victorię.

- Zimny okład, podnieście jej nogi do góry - dyrygował Joseph, a Sky poleciał do łazienki, gdzie zmoczył swoją szatę, a potem położył ją na czole Victorii. - Bierze jakieś leki?

-Nie wiem - powiedział nerwowo Mathias. Jego wilk szarpał się. Usiadł obok Victorii i głaskał jej ramię. Jace zerknął na Silver. Współczuł jej teraz.

Victoria po chwili się obudziła.
- Co się stało? Dlaczego tak na mnie patrzycie?

-Zemdlałaś, skarbie - powiedział łagodnie Mathias.

- Zemdlałam? Przepraszam was... - zarumieniła się i podniosła.
- Nic się nie stało - mruknęła Silver.

-Chcesz stąd iść? - zapytał cicho Jace, widząc, jak Mat pomaga Victorii napić się wody i troskliwie się nią zajmuje.

- Nie. Bo będę musiała zdjąć koronę - uśmiechnęła się. - Chodź, przećwiczymy scenę. Tę naszą. Nie możemy zawieść jutro Davida, prawda? - złapała go za ręce i pociągnęła na bok.

-Okej - objął ją. -Nie - powiedział nagle. -Źle czuję się, budząc zazdrość w Mathiasie, gdy się opiekuje Victorią. Ze względu na nią, Silver - powiedział łagodnie i pocałował ją w czoło. I ograniczył się tylko do przytulenia jej.
Mathias tymczasem dotknął czoła Vicki.
-Masz gorączkę, kochanie.

- Co? - położyła sobie dłoń na czole. - Kurde. Nie mogę być teraz chora. No nic, wracam do domu i kładę się do łóżka.

-Odwiozę cię.
-Nie martw się przedstawieniem, w razie co. Poradzę sobie - Ayu lekko ścisnęła jej dłoń.

- Co ty, na pewno tu przyjadę popatrzeć - uśmiechnęła się.

-Najważniejsze, żebyś odpoczęła - powiedział Mathias. -Nie ma sprzeciwu!
Wilkołak się zirytował, pomyślał Jace i pogłaskał Silver po plecach.

- To co? Jutro wszyscy na imprezę po przedstawieniu! - zawołał Sky.

-Okej! - zabrzmiało chóralnie.
-Będziesz chciała iść? - zapytał Jace.

- No raczej.

-Okej - uśmiechnął się. -Wezmę wolne.

- Ale jak nie chcesz iść, to nie musisz przecież - pogłaskała go po karku.

-Pójdę. W końcu, Mat ma być zazdrosny, nie?

- Tak, tak.

-Teraz ta Vicki.. Hm. Wiesz, jesteś od niej ładniejsza, poza tym, ona nie jest w typie Mathiasa.

- Co mnie ona obchodzi? Boże, ogarnij się, Jace - mruknęła.

-No bo zależy ci na Mathiasie, nie? - powiedział cicho. Och, nie żeby miał ją tak łatwo jemu oddac.

- Nooo... - w sumie to nie była już taka pewna.

-Jutro na imprezie może nas zastać w pokoju czy coś. Wkurzy się zapewne..

Silver przewróciła oczami.
- Idę do domu. Do jutra - poszła do szatni się przebrać.

James, widząc jej minę, uśmiechnął się.
-Kłopoty, Silver? - zapytał. -Możesz ze mną pogadać..

Spojrzała na niego.
- Nie, dzięki. A tak w ogóle, to mógłbyś przestać się tak patrzeć na mojego chłopaka? Ładnie proszę. Jeszcze grzecznie.

-Którego chłopaka? - James spojrzał na swoje paznokcie.

- Mojego.

-Który z nich tak naprawdę jest twój? Mat, czy Jace? - zaczął się pakować. -To nieładne, co robisz.

- Nie widziałeś jeszcze człowieka, który się zachowywał nieładnie - mruknęła. Wzięła swoją torebkę i wyszła ze szkoły. Jej samochód już czekał.

Mathias tymczasem odwoził Victorię do domu.
-Powinnaś jechać na pogotowie - mruknął pod nosem.

- Na pogotowie? Po co? Mam tylko gorączkę.

-Ale zasłabłaś - zerkał na nią, zatroskany.

- Bo mam gorączkę. Dziękuję za odwiezienie. Dobranoc - uśmiechnęła się i weszła do domu.